سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

در اوایل جوانی (از 18 تا 35 سالگی) مانند بسیاری از همسالانم بسیار مشتاق دیدن «دولت اسلامی» بودم؛ یعنی دولتی که خلیفه در رأس آن قرار دارد و به اجرای احکام فقهی و برقراری مجازات‌ها که به آن "حدود شرعی" می‌گویند می‌پردازد. فرهنگ مسلمانان در آن مرحله به ما می‌آموخت که زندگی در سایه نظامی که این ویژگی را دارد مسیری هموار به بهشت ​​است و کسی که آن را طی می‌کند هیچ ترس و هراسی ندارد.

خداوند قرآن را کتاب هدایت و رحمت برای جهانیان فرستاده است؛ این کتاب به استوارترین راه‌ها هدایت می‌کند؛

امت پس از تمام این تجارب و آنچه در آینده بر سرش خواهد آمد اگر بخواهد تا ابد از استبداد رهایی یابد، سخت نیازمند آن است که در عقیده و ایمان به خدا بازبینی کند. لازم است ایمانش را تصحیح کند و از نو بسازد و جاهای خالی در دل‌های مؤمنان پر کند: ﴿وَإِن يَمْسَسْكَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ كَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدُيرٌ﴾ (الأنعام:17)