نماز و دعا

در مذهب شافعی کسی که به مسافرت برود و مسافت آن تقریبا بیش از 90 کیلومتر باشد و بخواهد در آنجا بیش از چهار روز بماند به محض اینکه به آنجا برسد مسافر به شمار نمی‌آید و باید نمازهایش را کامل بگزارد و روزه‌های رمضان را بگیرد.

در مذهب شافعی مسافری که نیت کند در جایی بیش از چهار روز بماند، به محض این که به آنجا برسد، مسافر به شمار نمی‌آید و باید نمازهایش را کامل بگزارد، اما اگر نیت کند چهار روز یا کمتر از آن بماند، می‌تواند نمازهایش را جمع و شکسته بگزارد، اما اگر مسافر برای انجام کاری به جایی برود و امیدوار باشد که کارش همان روز انجام گیرد، اما انجام نگیرد و هر روز امیدوار باشد که کارش همان روز انجام گیرد، اما انجام نگیرد،‌در این صورت تا هیجده روز می‌تواند نمازش را شکسته و جمع بگزارد. اگر شافعی مهب پشت سر اما حنفی مذهب نماز بگزارد، دیدگاه هر کدام از آن دو امام را به کار گیرد،‌ برایش جایز است.

اگر فرد در شرایط مناسبی نبوده و نمازش قضا شده یاشد، قضای آن را در اولین فرصت به جای آورد و تلاش کند دوباره دچار چنین حالتی نشود. چنین فردی به سبب وجود ضرورت می‌تواند نمازهایش را جمع بگزارد. برای نمونه اگر در وقت نماز ظهر یقین داشته باشد که در وقت نماز عصر نمی‌تواند نماز عصر را بخواند، وقت نماز ظهر می‌تواند نماز عصر را جمع تقدیم بگزارد یا اگر در وقت نماز ظهر امکان گزاردن نماز ظهر را نداشته باشد، نیت کند که آن را همراه عصر جمع تأخیر بگزارد.

اگر تصویر در جهت قبله نباشد؛ یعنی شما رو به تصویر سجده نبرید اشکالی ندارد و نماز شما درست است و اگر احیاناً سجده شما رو به عکس یا تصویر باشد باز نماز شما باطل نیست؛ چون شما قصد سجده بردن برای خدا را دارید نه برای عکس

به هنگام گزاردن نماز باید عورت پوشانده شود، اگر بخشی حتی مقدار اندکی از عورت در هر بخشی از نماز نمایان گردد و فرد بتواند آن را بپوشاند، اما عمدی نپوشاند، نمازش باطل می‌گردد. عورت مرد میان ناف و زانوست، ناف و زانو نیز عورت هستند و باید به هنگام نماز بپوشانده شوند.