مدتیست برام شبه ایجاد شده که ایا در اسلام نیز مثل مکاتب مادی، هدف وسیله را توجیه می کند یا نه؟

کعب ابن اشرف یکی از دشمنان سرسخت پیامبر(ص) و مسلمانان بود و بیش از همه‌ی یهودیان، پیامبر را آزار می‌داد و حتی آشکارا با پیامبر اعلان جنگ نموده بود. بعد از واقعه‌ی بدر نزد قریش رفت و با سرودن اشعاری، احساسات و کینه‌های مشرکین را علیه، پیامبر برانگیخت و از مشرکان خواست علیه پیامبر بجنگند. آیه‌ی‌یک سوره‌ی نسا در مورد کارهای او فرود آمده است. کعب، پیامبر را در مدینه هجو می‌کرد و نیز علیه زنان صحابه، شعرهای ناروایی می‌سرود و با نیش زبان، مسلمانان را آزرده می‌کرد. پیامبر خدا(ص) فرمان قتل او را صادر کرد و فرمود خدا و رسول خدا را می‌آزارد. برخی از مسلمانان از جمله برادر شیری کعب، برای کشتن او اعلام آمادگی کردند و او را کشتند. زیرا او نیرنگ به کار برده بود، کیفر او نیز برابر با خدعه‌ای بود که به کار می‌برد، او یکی از نیرومندترین و با نفوذترین افراد بود و خود، دژی داشت و با تمام وجود علیه دین اسلام و پیامبر می‌کوشید، نیرنگ‌های گوناگونی برای آسیب‌رساندن به دین اسلام و مسلمانان به کار می‌برد. در واقع خود زمینه‌ی کشته‌شدن خود را فراهم نمود. کشتن او برای دیگر یهودیان که همیشه آهنگ جنگ و زیان رساندن به پیامبر و مسلمانان را داشتند، درس عبرت بود. بعد از مرگ او به خود آمدند و فهمیدند نباید علیه دین اسلام و پیروانشان نیرنگ به کار ببرند. مشرکان فراوانی در جنگ‌ها اسیر می‌شدند و همگی آزاد می‌شدند و پیامبر با برخی از آنان پیمان امان‌نامه امضا می‌کرد که تحت حمایت حکومت اسلامی زندگی کنند و از مزایای اجتماعی بهره‌مند گردند. اما کسی که خیانت می‌کرد و دیگران را نیز علیه دین اسلام می‌شوراند و علیه اسلام تبلیغات می‌کرد، به سزای اعمال خود می‌رسید تا دیگران را به فتنه نیاندازد.(برای آگاهی بیشتر به کتاب‌های سیره مراجعه شود).